niedziela, 7 kwietnia 2013

6 Poznań Półmaraton- krótkie podsumowanie.

Udało się, dobiegłem w 1:56 (czas netto), czyli plan wykonany. Nie jest to moja życiówka, ale i tak lepiej, niż w roku ubiegłym. Jeśli chodzi o kwestię przygotowania, to przy moim "wybieganiu", a raczej jego braku mogę podsumować to tylko w jeden sposób: "Crossfit baby!". W tym miejscu dziękuję ekipie CCR Poznań, z którą przelewam pot i rzucam przekleństwa w przestrzeń sali treningowej na co dzień ;-) Na potwierdzenie tego, można sobie zerknąć na wynik Kuby, który też z nami trenuje i celując w coś pomiędzy 1:50, a 1:40 dobiegł do mety w 1:36! Szacun chłopie :-)

Poza tym mój serdeczny przyjaciel Marian, który na co dzień broni własną piersią dóbr naszych narodowych na obczyźnie odniósł kompletnie nieświadomie swój kolejny sukces, jeśli chodzi o "ochronę". Otóż przed swoim wyjazdem pożyczył mi pulsometr, którego mu nie oddałem (zapomniałem o tym kompletnie). Wczoraj okazało się, że w moim pulsometrze umarły obie baterie, zatem Marian nawet pod swoją nieobecność skutecznie "ochronił mój pace" podczas biegu- dzięki Marian :-)

Urzekło mnie poza tym zdjęcie, zamieszczone przez Kasię, która wraz z Jarkiem i Hanią była na trasie. Nie udało mi się Was dojrzeć, z resztą wnioskuję, że Wy mnie też ostatecznie nie wypatrzyliście. Hasło- "miszcz", jestem autentycznie wzruszony. Dziękuję Wam bardzo!

Na trasie spotkałem też dwoje znajomych z pracy- Kacpra i Jędrka, dla których, z tego, co wiem był to pierwszy tego typu event. Gratuluję decyzji Kacprowi, który był chory i zdecydował, że pobiegnie na godzinę przed startem- gdybyś tego nie zrobił, żałowałbyś, a tak możesz się cieszyć z wyniku, nawet, jeśli planowałeś nieco inny. Nie każdy by się na tą decyzje zdecydował- brawo. Jędras z kolei, oprócz tego, że fajnie pobiegł, wykazał się zajebistym dystansem do siebie, startując w koszulce "Dziewczyny biegają". Oczywiście, ja wiem, że to blog itd- znam, szanuję. Nie mniej, facet w koszulce w różowe kwiaty z napisem "Jendrek- Dziewczyny biegają" budzi uśmiech na twarzy. W moim przypadku, uśmiech radosny, nie podszyty drwiną- zajebiście Jędras :-)

Czytając wpisy na fejsie widzę, że biegło wielu znajomych, których nie spotkałem- Ewa, Bartek, Sławek, Krzysiek i inni. Gratuluję Wam wszystkim! Endrofiny mnie jeszcze trzymają, no i pewnie piwo, które wypiłem z Marcinem po biegu. Tu jedna drobna dygresja- wiem, że te opowieści, że piwko po wysiłku, na "zakwasy" itd to brednie. Ale dzisiejsze uzupełnienie płynów w towarzystwie Marcina, było nie tylko miłe, bo dawno się nie widzieliśmy. Zajebiście mi to piwko wjechało, że tak powiem :-)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz